Pierwszy wyjazd

     Pozbyłam się Michałka i Krzysia na dwa prawie całe dni i jedną noc!!! Pojechali na dwudniową wycieczkę z jednym noclegiem. Po raz pierwszy w życiu pojechali na tak długo bez mamy i taty. Pojechali naprzytulani "na zapas", rozemocjonowani, podekscytowani, szczęśliwi. A my z Pawełkiem mamy chatę wolną na cały wieczór, noc i poranek! Odkąd na świecie są dzieciaki, to druga noc bez nich - raz byli na "nocy w przedszkolu" (zaprowadzeni wieczorem i odebrani rano), ale wtedy spędziłam wieczór z telefonem w ręce i gotowością do biegu i utulenia moich dzieciaczków. Teraz będzie inaczej! Tak sobie obiecałam.:)

    Pierwotna wersja planów wyjazdowych ze szkoły była inna - dzieci miały jechać na cały tydzień. Kiedy już przeprowadziłam rozmowę motywującą z moimi chłopakami i przekonałam ich do wyjazdu na "aż tak długo", okazało się, że innym rodzicom nie poszło tak dobrze i na taki tygodniowy wyjazd została garsteczka chętnych. W efekcie panie wychowawczynie zdecydowały się na realizację planu minimum i zorganizowały wyjazd dwudniowy. Dobre i dwa dni, chociaż mam wielką ochotę na nieco dłuższy odpoczynek od moich chłopaczków.;)

     W ramach przygotowań do wyjazdu zakupiłam Michałkowi i Krzysiowi torby podróżne, które, mam nadzieję, będą im służyły jeszcze wielokrotnie (oby się wyjazd spodobał, to nie będzie problemów z przekonaniem chłopaków do następnego). Bez kłótni podzielili się kolorami na torbach (zakupu dokonałam sama, bo gdybyśmy poszli razem, Krzysiowa mania posiadania wszystkiego, co mu się spodoba, mocno utrudniłaby nam wybór).

     Bagaże czekały spakowane od poniedziałkowago popołudnia. Dzisiaj, z łózek zgoniły chłopaków emocje przed szóstą... Gdyby trzeba było iść do szkoły na zwyczajne lekcje, ściągnięcie Krzysia z łóżka po wczorajszym basenowaniu i treningu piłkarskim,  o godzinie siódmej, byłoby czynem z pogranicza cudu. A tu wyskoczył rześki spod kołderki ze słowami, żebyśmy już wreszcie jechali.

    Chciałam zawieźć chłopaków na dziewiąta - godzinę odjazdu autokaru sprzed szkoły, zapakować ich, pomachać chusteczką... Z tego też nici - oświadczyli, że chcą do szkoły wcześniej, żeby się jeszcze pobawić z kolegami przed odjazdem. Zawiozłam ich zatem na ósmą. Pożegnali się szybko i bez wylewności. Mam wolne. Oni już pewnie dojechali do agroturystyki "Owieczka" i dobrze się bawią. Mam nadzieję, że wrócą zadowoleni i nie pogubią na wyjeździe całej zawartości swoich bagaży.:)