Krakowskie płomiennice wystartowały

    Najczęściej z zimowymi grzybami to było tak, że jak temperatura spadła w okolice zera, to wkrótce trafiałam w czasie jednego spaceru na całe zimowe trio - boczniaka ostrygowatego, uszaka bzowego i zimówkę aksamitnotrzonową (płomiennice zimową). Ten rok jest pod tym względem inny. Z całej trójki pierwsze w łapy wpadły nam boczniaki - już w pierwszych dniach listopada, podczas wycieczki do Jaworzna. Jako drugie dorwane zostały uszaki, którymi dość obficie sypnęło w połowie miesiąca. Płomiennice czekały na znalezienie aż do wczoraj. Skompletowanie zimowej trójcy zajęło mi więc blisko miesiąc. A przecież chadzam w tym roku tymi samymi ścieżkami, co rok, dwa i trzy temu, kiedy to za jednym zamachem sprawa była załatwiona.

     W piątek Michaś i Krzyś mieli zostać dłużej w szkole na zabawie andrzejkowej. Dzięki temu zyskałam trochę więcej czasu niż w zwykły, nie-andrzejkowy piątek. Szybko zrobiłam kalkulację czasową i doszłam do wniosku, że idąc skrótami przez Zakrzówek i zaglądając tu i tam, spokojnie się ze wszystkim wyrobię. Mam tam, niedaleko standardowej trasy prowadzącej z osiedla w stronę centrum, takie chaszcze z połamanymi, próchniejącymi konarami, patykami i bagnistym podłożem. Na razie miejscówka jeszcze nie została wyczyszczona, ale pewnie w niedługim czasie ją to czeka, bo niestety znany mi Zakrzówek przechodzi w szybkim tempie do historii, stając się cywilizowanym parkiem.:(

     No dobra, na razie chaszcze jeszcze są, dziki mają się gdzie zaszyć, a zimówki miejsce do wzrostu. Zobaczyłam je z daleka.

    Tylko jedna kępka składała się z wyrośniętych owocników. Trochę było średniaków, a najwięcej maluszków. Wkrótce powinno się w tych miejscach zrobić bardziej płomiennie.

     Czas miałam, ale nie w nadmiarze. Trzeba było wybrać zbieranie albo robienie zdjęć.

    Opanowałam moją pazerniaczą duszę i obfociłam te najładniej prezentujące się płomiennice. Na pozysk wpadnę w przyszłym tygodniu jak wygospodaruję trochę czasu.

     Wszystkim, którzy jeszcze nie próbowali płomiennic zimowych, serdecznie ten gatunek polecam - to bardzo smaczne, delikatne grzybki. I nietrudno je odróżnić od innych gatunków, których o tej porze naprawdę niewiele można spotkać.

    Grzybki te są też wdziecznym obiektem do fotografowania. Chyba wolę je focić niż jeść.

     W towarzystwie płomiennic zimowych wypatrzyłam jeszcze mini czernidłaczki. Więcej grzybów nie znalazłam, ale też nie szukałam ich zbytnio, bo czas wolny szybko się ulotnił i trzeba było gnać.