Z trudem wytuptane

      Na fotkach wygląda to całkiem przyzwoicie, ale rzeczywistość taka cudna już nie jest. Żeby włożyć cokolwiek do koszyka, trzeba przemierzyć kilometry dróg i ścieżek leśnych oraz zarośli. Chociaż prawdę mówiąc, więcej grzybów można w tej chwili znaleźć przy drogach, gdzie na ściółkę spadło nieco więcej deszczu niż w gęstwinie drzew. Patrząc na efekty ostatnich spacerów i porównując to z ilością przetuptanych kilometrów, można wyliczyć, że jeden grzyb na kilometr przebytej trasy, to już sukces. Po deszczu z ostatniej niedzieli nie ma już śladu, a kolejnych opadów nie możemy się doczekać. Dzisiaj od południa miały przechodzić burze, ale na razie nie słychać żadnych pomruków.

      Ekipę mamy wzmocnioną o Eryka, więc teoretycznie oczu wypatrujących kapelusików grzybowych mamy aż osiem. Chłopcy jednak bardziej zajęci są dyskusjami na tematy wszelakie, jedne mądrzejsze, inne głupsze, a jeszcze inne - przerażające. Kilkakrotnie ominęli grzybki, które same pchały im się pod nogi. Dzięki temu ja mogłam sobie je znaleźć. Dla nich musi być więcej obiektów do pozyskiwania; wtedy zajmują się poszukiwaniami, a nie działaniami alternatywnymi.

        Jeśli chodzi o gatunki, które można spotkać, to wystartowały borowiki szlachetne, ale rosną pojedynczo i w co setnej znanej miejscówce.

 Oczywiście najładniejsze musiał znaleźć Krzyś, kiedy przez chwilę zajął się poszukiwaniami.:)

      Tylko jeden spotkany borowik szlachetny był już w stanie agonalnym. Widać, że nikt do lasu nie chodzi, bo rósł w takim punkcie, ze bez trudu powinien być znaleziony.

      Borowiki ceglastopore strajkują. Ich zawsze było najwięcej, a teraz należą do rarytasów. Wyrosły tylko pojedyncze sztuki na obrzeżach lasów.

      Z resztek wilgoci wyssanej ze ściółki skorzystały kolczakówki piekące, które znalazłam w jednej jedynej miejscówce. Cudem udało im się wykroplić. Zrobiłam im długą sesję foto, bo nie wiadomo, czy uda się je jeszcze gdzieś spotkać.