Na wysokiej fali

      Druga noc na Mazurach była zdecydowanie dłuższa od pierwszej - umordowana na plaży menażeria padła wieczorem i pogrążyła się we śnie, który trwał do ósmej! To już zdecydowanie właściwsza pora na wakacyjną pobudkę.

      Od rana wiało coraz mocniej, fale uderzały z wielką siłą o brzeg i stresowały Pawełka, który obawiał się problemów w czasie wypływania na jezioro. Inni żeglarze, którzy nocowali w tym samym porcie, postanowili poczekać aż wiatr nieco osłabnie, ale my mieliśmy plan do zrealizowania. Pawełek obmyślił sposób na opuszczenie bełdańskiej kei.

       Kiedy Michałek i Krzyś budowali na plaży falochrony, Pawełek miotał się po łódce, sprawdzając te wszystkie sznurki, szekle, kotwice, silnik, ster i nie wiem co jeszcze. W końcu powiedział, że wszystko gotowe i możemy ruszać. Zostałam jeszcze pouczona, co mam czynić w trakcie manewrów i na wstecznym wypłynęliśmy na bezpieczną odległość od brzegu. Udało się nawet ominąć przybrzeżne trzciny, co było zdecydowanie moją zasługą, bo trzymałam ster bardzo mocno, mimo okrzyków Pawełka, z których niewiele rozumiałam. Można było płynąć w kierunku Mikołajek.

        Płynęliśmy na jednym żaglu, żeby za bardzo nie kiwało, a mimo to drogi ubywało bardzo szybko. Inne łódki krzywiły się znacznie bardziej na wietrze i pomykały po falach zdecydowanie szybciej. My płynęliśmy w swoim tempie i sporo przed południem stanęliśmy w Mikołajkach. To duże centrum żeglarskie i zatrzymujemy się tam tylko po to, żeby odwiedzić znajome miejsca i zrobić zakupy. Szybko załatwiliśmy sprawunki i wyruszyliśmy w dalszy rejs.

      Zrobiło się w końcu na tyle ciepło, że można zrzucić z siebie kilka warstw ubrania. Michałek stwierdził nawet, że jest mu za gorąco i musi się nieco ochłodzić. Krzyś oczywiście od razu dołączył do projektu, ale tylko spróbował włożyć nogę do lodowatej wody i schował się pod pokładem. Michaś grał twardziela i parę minut wytrzymał z nogami w wiaderku, a później robił różne wygibasy w ramach nacieplenia swojego ciała.

       Podczas Michałkowych ćwiczeń na pokładzie, Krzyś na stole zastawionym maszynami do produkcji samochodów, znalazł jeszcze miejsce na rozłożenie kartki i wziął się za rysowanie kolejnego projektu. Tak nam minęła droga do Starych Sadów, gdzie zostaliśmy na noc.

      Chłopcy stwierdzili, że jest im tak ciepło, że będą pływać w jeziorze. Ubrali sobie kąpielówki i pognali na plażę. Sekundę po zetknięciu z jeziorną wodą Michałek doszedł do wniosku, że jednak nie będzie płynął od plaży do łódki i z powrotem, tylko zajmie się hodowlą małży, które wytworzą dla niego perły niezwykłej urody. W tym celu, razem z bratem, zaczęli poławiać mazurskie perłopławy.

     Kiedy pozysk zajął już całe wiaderko, Michałek rozpoczął budowę basenu, w którym można byłoby bezpiecznie umieścić zaszczepione piaskiem perłopławy. A była to praca trudna i długotrwała, bo ze względu na bezpieczeństwo mięczaków trzeba było wzmocnić ścianki, zabezpieczyć dno i zapewnić im stały napływ wody jeziornej. Michałek systematycznie wykonywał wszystkie czynności uwzględnione w projekcie, aż osiągnął zamierzony efekt.

      Krzysiowi szybko znudziło się pomaganie Michałkowi w budowaniu i zajął się treningiem sprawnościowym. A na plaży to sama przyjemność - spójrzcie sami.

      Wieczorem trochę popadało. W nocy ma być podobnie, ale jutro powinien być drugi ciepły dzień. Oby przepowiednie się sprawdziły - po śniadaniu wyruszymy do Rynu.