Znowu roczek zleciał

     Minął kolejny rok i znowu mam starsze dziecko, już sześcioletnie. W tym roku, za sprawą Krzysiowej decyzji wróciliśmy do tradycji domowej imprezy urodzinowej. A było to tak... Krzyś w czasie lipnickich wakacji zetknął się z nowoczesną technologią w postaci tabletu - zabawki, którą dysponowało kilkoro dzieci spośród lipnickich gości. Tak mu się ten gadżet spodobał, że całym swoim Krzysiowym serduszkiem zapragnął zostać posiadaczem tabletu. A najbliższą okazją do dostania prezentu były urodziny. 

    Nie jestem zwolennikiem dawania dzieciom wszystkiego, co sobie tylko wymyślą, więc postawiłam Krzychowi ultimatum - albo impreza urodzinowa, zaproszenie wszystkich kolegów i koleżanek oraz prezenty od nich, albo tablet. Miałam wielką nadzieję, że skusi go większa liczba upominków od zaproszonych dzieci i zrezygnuje z elektroniki. Tak się jednak nie stało - wybrał tablet i skromną rodzinną uroczystość.

     W dniu urodzin, 21 listopada, po powrocie ze szkoły i odrobieniu zadania domowego Krzyś wziął się za przygotowania imprezowe. Wiedział, że mają przyjść wujek Marcin z Natalką, więc miał większą motywację, niż gdybyśmy mieli być wyłącznie w menażeryjnym towarzystwie.

      Przygotowania przerwało wejście taty Pawełka, który przyniósł najważniejszą rzecz - tablet. Michał ustawił się oczywiście w kolejce po odbiór prezentu, chociaż wcześniej wielokrotnie komentował Krzysiową decyzję, stwierdzając, że on, Michałek wolałby imprezę z kolegami niż jeden prezent.

     Chłopcy zaczęli się pastwić nad opakowaniem tabletu i wyjmować z pudełka kolejne akcesoria. O dziwo nie pokłócili się przy tym i zgodnie opróżnili opakowanie.

    Tablet udało się uruchomić, ale niemal natychmiast okazało się, że bateria jest wyczerpana i nowy sprzęt trzeba przede wszystkim podłączyć do ładowarki. Udało się jeszcze wypróbować tabletowy aparat i dalsze czynności zostały przerwane przez dźwięk domofonu - przyszli goście.

    I przyszedł kolejny prezent - koszulka Messiego - Krzysiowego idola piłkarskiego.

    Na tym prezenty się skończyły i rozpoczęło się oczekiwanie na tort. Najgłodniejszy był Michałek i stał w na wpół otwartych drzwiach, czekając na pana "pictowego".

     Tort Krzysia był bowiem szczególny. Na pomysł zamówienia takowego wpadłam już z miesiąc temu, natomiast z tydzień przed imprezą, podczas rozmowy na temat tabletu, powiedziałam Krzysiowi, że wymyśliłam dla niego super tort, który na pewno mu będzie smakował (Krzyś nie przepada za słodkimi tortami, chociaż słodycze lubi bardzo). I wiecie, co mi ta bestia odpowiedziała? "Hura! To będzie pewnie tort "pictowy!" Szczerze mówiąc, przytkało mnie, co raczej nieczęsto mi się zdarza. Tym razem Krzychu zaskoczył mnie na całej linii. Czyta w myślach, czy jak...

    Tu jeszcze muszę wyjaśnić słowo "pictowy". Otóż chłopcy, kiedy byli młodsi, nie umieli wymówić słowa "pizza" i zamienili je na "picta" (zdecydowanie łatwiej, prawda?) Od tego czasu u nas nie mówi się pizza, tylko picta.:)

     Krzysiowy tort pictowy został zamówiony dzień wcześniej, w naszej ulubionej pizzerii (wg nas robią najlepszą pizzę w Krakowie). Panowie pictowi zrobili dla Krzysia specjalną piłkarską pictę. Wyglądała wspaniale.

     Nie przewidziałam jednego - że świeczki włożone do gorącej picty zaczną sie topić zanim się je zapali. Ale jakże tu jeść urodzinowy tort bez świeczek?

     Włożyliśmy je w końcu wspólnymi siłami, jak najszybciej; później równie szybko je podpaliliśmy, a Krzyś natychmiast zdmuchnął, korzystając z pomocy brata.

    Ponieważ Krzyś nie zdążył pomyśleć marzenia, to odpaliliśmy jeszcze pojedynczą świeczkę, aby tradycji stało się zadość - było marzenie, zgaszenie, a później wielkie żarcie.

    Pictowa energia zaczęła rozsadzać młode ciałka, które zaczęły roznosić dom. My, dorośli ewakuowaliśmy się na chwilę na balkon, bo poziom decybeli przestał być przyswajalny przez dojrzałe aparaty słuchowe.;)

    Nie można było jednak zbyt długo przesiadywać na balkonie, bo po pierwsze temperatura nie była optymalna, a po drugie konieczne było systematyczne wyciszanie towarzystwa imprezowego.

    Po tych wszystkich szaleństwach dzieciaki, z Czcigodnym Jubilatem na czele, padły zanim zdążyły się umyć i doczłapać do łóżek. O tablecie podłączonym do ładowania Krzychu zapomniał... Aż do rana.:)

    Możecie zobaczyć również poprzednie imprezy urodzinowe Krzysia.