Michaś i Krzyś na trasie leśnej

     W grzybowym szaleństwie ostatnich dwóch tygodni wakacji trzeba było jeszcze znaleźć czas na wizyty w parku linowym "Wypasiona Dolina". Obiecałam chłopakom, że na koniec pobytu w Lipnicy jeszcze tam pójdziemy, a obietnic zawsze dotrzymuję. W Wypasionej Dolinie jest tylko jedna trasa dostosowana do wzrostu Michałka i Krzysia - trasa bacy. Chłopcy chodzili po niej już tyle razy, że przemykali po kolejnych etapach biegiem. I marudzili, że nie mogą pójść na trudniejsze trasy. Poszłam więc do sympatycznej pani instruktorki i zapytałam czy chłopcy nie poradziliby sobie na "poważniejszej" trasie linowej. Ponieważ Michał i Krzyś byli już kilkakrotnie w tym parku linowym, instruktorzy ich rozpoznawali i widzieli, że chłopaki są sprawne i niczego się nie boją.:) Pani odpowiedziała mi, że z przejściem nie powinni mieć problemu, ale są na trasie takie trzy miejsca, w których nie dosięgną do liny, żeby zapiąć zabezpieczenia. Dodała też, że jeżeli byłaby wystarczająca ilość instruktorów, to można im wykupić przejście z instruktorem. Jak to Michałek usłyszał, nie było już uproś... Dopytałam więc w jaki dzień tygodnia i w jakich godzinach jest na tyle mały ruch, żeby któryś instruktor był wolny i poszedł z chłopakami na trasę leśną. W ten sposób wybraliśmy wtorek w ostatnim tygodniu wakacji.

     W tym dniu pognałam samotnie na grzyby jeszcze przed świtem, a chłopcy mieli dzień lenia połączony z dniem samodzielności - wstać bez mamy, zrobić sobie śniadanie i jeszcze posprzątać w pokoju. Z lasu wróciłam z pełnym koszem grzybów, szybko je obrobiłam i już przed jedenastą wystartowaliśmy do Zubrzycy. Na miejscu okazało się, że pani, z którą rozmawiałam, nie widać nigdzie na horyzoncie, a żaden inny pan instruktor nie chce się podjąć przejścia z Michałkiem i Krzysiem po trasie leśnej...

     Ale słabo! - skomentował Michał i zwiesił nos na kwintę. Krzyś miał łzy w oczach. Zaczęłam dyskutować z dwoma panami instruktorami i zapewniać, że ich koleżanka zapewniała, że chłopcy dadzą radę na tej trasie. Panowie w końcu doszli do wniosku, że w takim razie, skoro ona tak mówiła, to niech idzie! Znaleźli na terenie "naszą" panią, która miała na razie wolne od pracy, ale jak nas zobaczyła, to założyła instruktorską koszulkę i poszła z chłopakami.

     Michał wystartował jako pierwszy i pierwsze trzy przeszkody pokonał w mgnieniu oka, bez jakiejkolwiek pomocy.

    Krzyś miał natomiast problem na pierwszej przeszkodzie - siatce. Już myślałam, że zawróci i zrezygnuje z próby pokonania dalszej części trasy. Pani jednak tak go zdopingowała, że dał radę.:) Po przejściu całej trasy leśnej, stwierdził, że dla niego ta pierwsza przeszkoda była najtrudniejsza.

    A z pozostałymi trudnościami chłopcy radzili sobie różnie - raz Michał pokonywał jakąś przeszkodę bez zawahania, innym razem Krzyś.

    W niektórych miejscach faktycznie brakowało im wzrostu i byli zmuszeni iść na palcach, żeby trzymać zabezpieczenie we właściwym miejscu.

     Były też punkty, w których niezbędna okazała się pomoc pani instruktorki.

     Chodziłam twardo po ziemi i zadzierałam głowę do góry, żeby widzieć, co chłopcy robią i uwiecznić ich wyczyny. W efekcie szyja odmówiła mi posłuszeństwa i zaczęła boleć. Michał i Krzyś nie odnieśli uszczerbku na zdrowiu przechodząc trasę leśną, a ja będąc na ziemi, cierpiałam.

     Ostatni etap trasy leśnej to zjazdy na tyrolkach. To się Michałkowi i Krzysiowi podoba najbardziej. A kiedy dojechali do końca trasy, oświadczyli, że pani im powiedziała, ze mogą iść również na najdłuższą, trzystu metrową tyrolkę. Oczywiście z instruktorem.

     Machnęłam już ręką na kolejne wakacyjne koszta i powiedziałam, żeby poszli, skoro mogą, a wrażeń im jeszcze za mało. Zjazd systemem tyrolek wywołał efekt "wow".

     Na koniec zafundowałam im jeszcze loty na big swingu, żeby już byli tak umęczeni, że już sami prosiliby o możliwość zakończenia tego pobytu w Wypasionej Dolinie. Ale to i tak było za mało! Kiedy zakończyli huśtanie, Krzyś z maślanymi oczami złożył wniosek o jeszcze jedną atrakcję. A naprawdę myślałam, że będą już mieli dość... Pokazałam Krzysiowi pusty portfel i zapytałam, czy pozostałych w nim miedziaków starczy na jakąkolwiek atrakcję. Rezolutnie odparł, ze przecież ma kartę, a na koncie na pewno miliony. Na moje szczęście w Wypasionej Dolinie przyjmują tylko gotówkę.;)