Nie wiem nawet kiedy minęły te trzy lata spędzone przez Michałka w przedszkolu - wydaje się jakbym wczoraj zaprowadziła go tam pierwszy raz, na chwilę, żeby powoli przyzwyczaił się do rozłąki, a tu już się trzeba pożegnać. W marcu Michałek skończył sześć lat, teraz zakończył edukację zerówkową. Po wakacjach czeka go kolejny etap w życiu - szkoła. Strasznie szybko staje się coraz doroślejszy. Z jednej strony jestem z niego dumna, z drugiej trochę żal, że tak szybko się starzeje.
Na zakończenie roku zerówkowicze przygotowali dla rodziców przedstawienie o brzydkim kaczątku - były piękne stroje, wierszyki (jedne mówione cicho, inne szybko, jeszcze inne głośno i wyraźnie), piosenki i oczywiście zachwyt widzów zapatrzonych w swoje pociechy jak w największe gwiazdy wszechświata. I o to chodzi w takich występach - dzieci mają czuć, że to, co robią na scenie, jest docenione i nagrodzone oklaskami.
Za zasuniętą kurtyną aktorzy zmienili stroje i w drugiej części imprezy zaprezentowali się w tańcu i śpiewie. Wśród sześciolatków nastąpiło już całkowite rozluźnienie, a trema, która towarzyszyła im jeszcze przed chwilą, wyparowała zupełnie. Aktorzy machali do rodziców, pozdrawiali znajomych i zerkali na stoły ze słodkościami.
Po występie trzeba było jeszcze odebrać świadectwo i po kilku pamiątkowych fotkach można było w końcu przystąpić do konsumpcji. Wszystkie dzieci rzuciły się na ciastka, jakby w życiu nic słodkiego nie jadły i po pięciu minutach z poczęstunku zostały tylko niewielkie okruszynki rozrzucone na podłodze. Krzyś i jeszcze dwoje dzieci z młodszej grupy, które mają sześcioletnie rodzeństwo dopomogli w wyczyszczeniu talerzyków.
W poniedziałek większość zerówkowiczów pojedzie jeszcze na trzydniowe zielone przedszkole. Michałka nie udało się wyekspediować na ten wyjazd, bo nie miałby się tam jak przytulać w nocy do "czegoś żywego". Nawet noc spędzona w przedszkolu nie przekonała go do wyjazdu. A szkoda...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz