W zimowej puszczy

 

    W niedzielę chłopcy wybrali alternatywne metody spędzania wolnego czasu i zrezygnowali ze spaceru w zimowej aurze. Ja nie miałam zamiaru rezygnować i pojechałam sobie do Puszczy Niepołomickiej. Na parkingu nie było nikogo, kiedy przyjechałam, ale po przejściu prawie kilometra zobaczyłam w oddali sylwetkę, do której dość szybko się zbliżałam. To była miejscowa pani, która nie musiała przyjeżdżać samochodem. Stwierdziła, ze strasznie się źle chodzi po tym śniegu. W momencie, kiedy to powiedziała,  stanęła mi przed czami wędrówka przez ponad metrowe zaspy pod Babią. Tam się faktycznie kiepsko szło. A w puszczy śniegu było niewiele,znacznie mniej niż się spodziewałam.

     Na początku spaceru było zachmurzone, a nad lasem unosiła się lekka mgiełka. Później zza chmur wyjrzało słońce i zrobiło się rewelacyjnie. Mróz trzymał cały czas, a śnieg skrzypiał pod butami.

     Musiałam szybko maszerować, żeby mi nie marzły ręce.

Szłam głównie drogami i im robiłam fotki.

    Na śniegu widać było sporo śladów - gdzie ktoś szedł, a gdzie jechał na rowerze, czy jakie szło tędy zwierzę. :)

Tak doszłam do jednego z końców puszczy.

     Tam znalazłam jedyne grzyby, jakie udało mi się wykopać spod śniegu. Na kłodzie leżącej na ziemi wyrosły uszaki. Te, które były na górze, przykrył śnieg i tylko nieznacznie wystawały spod niego. Nie dało się ich bardziej odsłonić do zdjęć, bo zlodowaciały śnieg przymarzł do nich, tworząc grubą warstwę ochronną.

    Od spodu kłody uszaki wisiały nad ziemią i były mocno przesuszone.

     Zrobiłam im fotki i zostawiłam na miejscu. Niech sobie spokojnie czekają do wiosny.

     W puszczy zima zmagazynowała sporo wody. Wszystkie rowy, bajorka i wgłębienia w ziemi są nią wypełnione i teraz zamarznięte. W kontekście kilku poprzednich lat, kiedy wiosna było w puszczy sucho, ta ilość wody z obecnej zimy jest bardzo optymistyczną perspektywą na najbliższe miesiące.

     Idąc przez puszczę, nie da się zauważyć, że wycinka trwa bez ustanku. Wzdłuż dróg pełno jest pociętego drzewa przygotowanego do wywiezienia z lasu.

    Również w środku lasu leżą przygotowane stosiki. Tutaj na granicy rezerwatu. Wycinka prowadzona była jesienią, uniemożliwiając kontrolę na paru ciekawych miejscówkach grzybowych.

Kolejne drzewa czekają na wycinkę.:( Sporo ich jest poznaczonych.