Szkolna imprezka

     W środę odbyła się pierwsza wywiadówka w Michałkowej klasie. Poszedł na nią oczywiście Pawełek, który uwielbia takie spotkania. A jak jeszcze wysłuchał w trakcie zebrania pochwał pod adresem naszego synka, był już zachwycony.

    Ale nie o zebraniu chciałam dzisiaj pisać (bo nie było na nim nic niezwykłego; gdyby Michaś coś narozrabiał, byłby ciekawy temat;)), tylko o przedświątecznej imprezie dla uczniów, ich rodziców i nauczycieli. A było to tak...

     Już z miesiąc temu dyrekcja "naszej" szkoły wymyśliła, że zgoni wszystkie dzieci wraz z rodzinami w jedno miejsce, aby wspólnie cieszyć się przedświąteczną atmosferą. Ja bardzo nie lubię takich "dobrze zorganizowanych" spędów, więc nie wpisałam swojej menażerii na listę uczestników. Okazało się jednak, że wszyscy koledzy i koleżanki Michałka będą obecni, że będą występy... Dołączyliśmy zatem do większości, czy też nawet całości. Po lekcjach przebrałam Michałka w strój galowy i pojechaliśmy do hotelowej sali, w której miało się wszystko odbywać.

     Krzyś, który takich spotkań nie lubi jeszcze bardziej niż ja, wczepił się w moją nogę jeszcze przed przekroczeniem drzwi wejściowych i z niemałym trudem udało mi się go rozebrać. Michaś pognał do dzieci, a Krzychu, przymontowany do mnie dał się zawlec do rzędów krzeseł przeznaczonych dla publiczności. Po kwadransie dopiero (oczywiście opóźnienie rozpoczęcia było obowiązkowe, więc grzecznie czekaliśmy), udało mi się Krzysia odczepić na tyle, że stanął koło choinki. SAM.

     Później było już lepiej - okazało się, że niedaleko nas miejsce zajął inny zerówkowicz posiadający starsze rodzeństwo w szkole i Krzychu poczuł się raźniej w znajomym towarzystwie. Rozpoczęły się występy.

     Na scenie znalazły się wszystkie dzieci ze szkoły i rozpoczęły występ od odśpiewania kolędy w języku migowym. Patrzyłam z podziwem jak sprawnie dzieci wykonują bez chwili zawahania te same ruchy. Zajęcia z nauki migania rozpoczęły się niedawno, dlatego jestem pełna uznania dla umiejętności dzieci i dla nauczyciela oczywiście.:)

     Pierwszaki, wraz z Michałkiem opuściły scenę (ze względu na długotrwałe przygotowania do ślubowania, pierwsza klasa była zwolniona z dłuższego występu, bo kolejne wierszyki i piosenki zajęłyby im cały czas przeznaczony na naukę). Przed widzami pojawiły się kolejno stada diabłów i aniołów prowadzących walkę, która zachwyciła Krzysia (wreszcie wyluzował) oraz banda smerfów zwalczających Gargamela.

     Na koniec występów raz jeszcze na scenie znaleźli się wszyscy uczniowie - tym razem dali koncert po angielsku. Michałek w połowie występu zapomniał o ruszaniu ustami i tylko bawił się krawatem. Zdecydowanie lepiej wychodzi mu śpiewanie w języku migowym, bo ma zajęte ręce i nie musi myśleć co z nimi zrobić.

     Podobało mi się, że do występów zostały zaangażowane wszystkie dzieci i każde z nich miało szansę zaprezentować się w odpowiednio dobranej do swoich możliwości roli.

     Po występach wypiliśmy jeszcze kawkę (całkiem przyzwoita była) i opuściliśmy imprezę przed największą falą ewakuującego się tłumu.