Las po weekendowym najeździe

      W weekendy w orawskich lasach zawsze panuje wzmożony ruch, bo za grzybem ruszają ci wszyscy, którzy w ciągu tygodnia nie mieli na to czasu. Efektem natychmiastowym są krzyki i wrzaski rozlegające się miedzy drzewami. W związku z tym na sobotę i niedzielę wybieramy na spacery mało uczęszczane miejsca, gdzie docierają nieliczni, zazwyczaj ci, którzy potrafią zachować ciszę i spokój nawet wobec utraty towarzysza z pola widzenia. Nadchodzi jednak poniedziałek i trzeba wybrać kolejny las na spacer. Akurat w tym tygodniu chłopcy chcieli iść w pierwszym dniu tygodnia na zbocza Babiej. To właśnie tam przyjeżdża najwięcej sobotnio-niedzielnych pozyskiwaczy runa leśnego i z przykrością muszę stwierdzić, że po przejściu tylu ludzi, las wygląda jak pobojowisko. Zazwyczaj staram się zwracać uwagę na to, co w lesie piękne i dobre, ale podczas poniedziałkowego spaceru mój wzrok co rusz padał na efekty weekendowego najazdu. Przy kolejnych powalonych grzybach nie wytrzymałam i parę z nich uwieczniłam ku nauce.

      Rośnie u nas mnóstwo przepięknych borowików żółtoporych, zwanych w menażeryjnym żargonie grubotrzonami od ich poprzedniej nazwy (borowik grubotrzonowy). Zawsze, przy wyjątkowo urodziwych egzemplarzach przystajemy i podziwiamy. Tylko nieliczne z nich rosną nadal. Zdecydowana większość została powalona kopniakami, niektóre dodatkowo były wdeptane w ściółkę... Krzychu "wyklinał" na durnych ludzi, którzy je poniszczyli, a ja absolutnie ich nie usprawiedliwiałam przed chłopcami, którzy niczego w lesie bez potrzeby nie zrywają, nie mówiąc już o celowym działaniu niszczycielskim.

      Drugim gatunkiem rosnącym obecnie masowo są gołąbki oliwkowe. Im też się nieźle dostało z niejednego buta. Całe kolonie gołąbków leżały jak pobite wojsko na polu walki. Szkoda tylko, że szanse w tej walce strasznie nierówne były.:(

      Dostało się też niektórym smacznym jadalniakom. Tutaj prym wiodły młode borowiki ceglastopore i borowiki górskie. Te, które były jeszcze świeże i nie zostały zdeptane,, zabraliśmy do swojego koszyka.

       Nie brakuje również takich obrazków. Powszechnie znane prawo ciążenia w przypadku puszek i butelek sprawdza się co parę kroków. Wiadomo przecież, że pełna puszka/butelka jest leciuteńka i bez trudu można ją do lasu przynieść, ale kiedy się ją już opróżni, waga wzrasta dziesięciokrotnie i pusta waży tyle, że nie sposób jej zabrać z sobą.

      Siatkolisty maczugowate - grzyby chronione, już dojrzałe i podsuszone również padały ofiarą "grzybiarzy". Setki tych grzybków rosnących w ciągach i czarcich kręgach, zostało zmiażdżonych, podeptanych kopniętych.

      Odetchnęłam dopiero, kiedy po przedarciu sie przez młodnik weszliśmy na bagienny teren. Tu chyba żaden wandal nie zdołał dotrzeć, bo trzeba sporo wysiłku, żeby się tam dostać. Dzięki temu zobaczyliśmy rosnącego, pierwszego w tym roku sarniaka dachówkowatego.

      Wśród mchu torfowca wyrosły pięknie niepozorne, ale rzadko spotykane grzybki - popielatki torfowiskowe. Poświęciłam suche dotychczas buty (Zamiast gumowców założyliśmy tym razem adidasy, bo w lesie znowu sucho się zrobiło), żeby się im przyjrzeć i zrobić fotki. Wessało mnie do kostek, ale warto było.:)