Takiego lasu na świąteczny spacer życzymy!

     Przyszła zima kalendarzowa, ale tę prawdziwą, ze śniegiem, mrozikiem i towarzyszącymi im atrakcjami spotkać można tylko w nielicznych miejscach. Nam się udało dorwać zimę pod Babią Górą. Nie było słońca, ale dzięki temu zaśnieżony las prezentuje się prawie jak na czarno-białych fotkach. Efekt równie ciekawy jakby był opromieniony słońcem.:)

    Zapraszam na spacer po zimowym lesie, w którym wypatrzyłam co prawda tylko jednego grzybka, ale widoki i zabawa chłopaków zupełnie zrekompensowały grzybowe braki.:)

     Grzybowe ścieżki prowadzące do siatkolistów, kolczkówek i  koronic leżą uśpione pod dziewiczą pokrywą śnieżną i będą tak odpoczywać do wiosny.

     Główna droga prowadząca do kultowego strumyka jest pięknie odśnieżona - leśnicy dbają o dogodne warunki zwózki drzew z Babiej.

     Im wyżej, tym mgła gęstsza. Miejscami otula widok tak dokładnie, że nie widzimy ile drzew po drodze wycięli pracowici drwale od naszej ostatniej na Babiej bytności.

      Kiedy dotarliśmy do strumyka, Pawełek z Michałkiem, Krzysiem i Asią zostali na brzegu i oddali się śnieżnym szaleństwom, a ja poszłam sobie jeszcze spory kawałek pod górę; nie drogą, a przez las. Chciałam choć przez chwilę być sam na sam z zimowym  lasem. Chciałam też po raz kolejny rozejrzeć się za grzybkiem, którego wciąż nie mogę upolować - kielisznikiem jodłowym.

     Tam jeszcze wyżej to już nie była mgła, tylko chmura, która zaległa na wierzchołkach drzew i kropelkową wilgocią wciskała się na dno lasu. nie było w niej zbyt przyjemnie, choć widoki zapewniała piękne. Niestety, nasycone wilgocią powietrze uniemożliwiło zrobienie fotek - na wszystkich z tego miejsca widać mnóstwo kropeczek przesłaniających widok właściwy.

     Śniegu też było w górze więcej i miejscami zapadałam się po kolana.

    Kieliszników jodłowych oczywiście nie znalazłam... Chyba nie będzie mi dane dopaść tego gatunku, bo poluję na niego od kilku lat i efekt wciąż ten sam.

     A to jedyny grzybek, jakiego udało mi sie wytropić podczas spaceru. Jednak w liściastych lasach o tej porze roku można znaleźć zdecydowanie więcej niż w górskich lasach iglastych.

    Wróciłam nad strumyk. Dzieciarnia nadal szalała, a Pawełek robił artystyczne zdjęcia. Wyszły mu pięknie i z radością je udostępnił, żebyście i Wy mogli nacieszyć nimi oczy. Poniżej seria Pawełkowych fotek znad strumyka:

     Schodziliśmy już w kierunku parkingu. Wzdłuż drogi stały najpiękniej w świecie ubrane choinki.

    I tylko jeden zgrzyt wśród tej pięknej, leśnej zimy - korniki nadal współpracują z babiogórskimi leśnikami. Wycinka idzie pełną parą.:(

    W imieniu swoim i całej mojej Menażerii życzę wszystkim bywalcom bloga, żebyście wolny świąteczny czas wykorzystali na to, co lubicie robić najbardziej i żebyście znaleźli chwilę na spacer w pięknych okolicznościach przyrody.