W jednym lesie pustki, w drugim żniwa

      Ten rok jest przedziwny pod względem grzybowym - jedne gatunki pojawiły się wcześniej niż zwykle, inne ze sporym opóźnieniem, a niektóre nie wyrosły w ogóle. Teraz grzyby zaskoczyły nas jeszcze czym innym. Zazwyczaj we wszystkich orawskich lasach poziom zagrzybienia pod względem ilościowym, gatunkowym i jakościowym był podobny, co nie dziwi, gdyż lasy tutejsze są podobne do siebie - rosną na podobnym podłożu i drzewostan jest do siebie zbliżony. A teraz zaobserwowałam coś dziwnego. W sobotę, po piątkowym lenistwie, pogoniłam chłopaków do lasu. Znajdowaliśmy pojedyncze borowiki szlachetne, górskie i sporadycznie ceglasie. Było tego niewiele i z trudem udało na się przykryć dna koszyków. Pawełek oczywiście marudził, że on tu na grzyby przyszedł, a nie spacerować, a w związku z tym, że grzybów nie ma, to nie warto było iść...

     W niedzielę wytypowałam inny las. Spakowałam koszyki (trzy sztuki) i pojechaliśmy. Pawełek nie chciał w ogóle brać koszyka z bagażnika, ale mu wcisnęłam pałąk w łapę i kazałam nosić, żeby miał jakieś zajęcie. Tuż obok samochodu chłopcy wytargali pierwsze poćce. Byli zachwyceni, że grzybki na nich czekały zaraz na skraju. Pawełek oczywiście skomentował to po swojemu - las wam dał na dzień dobry, więc już nic nie znajdziecie. Lepiej od razu wracać.

     Okazało się jednak, że Pawełek nie miał racji. Im dalej w las, tym borowików ceglastoporych było więcej. Ten gatunek był najliczniej reprezentowany, a znajdowane owocniki miały wielkość od maluszków do gigantów. Najwięcej jednak było średniaków - już nie malutkich, ale jeszcze nie starzejących się, takich najlepszych do pozysku.

    Oprócz ceglasi, rosły też borowiki szlachetne, ale te nie należały w większości do młodzieniaszków i prawie każdy uciekał przed nami.

    Wyrosły też pierwsze orawskie borowiki usiatkowane. Te, co dziwne, nie były robaczywe i w większości trafiły do koszyków. A koszyki były już pełne. Ja chodziłam z dwoma, bo Krzyś nie miał już siły nosić. Właściwie to nawet nie miał siły wyrywać swoich znalezisk i moja rola została sprowadzona do zbierania i oczyszczania znalezisk Krzysia.

     Pawełek zbierał już do torby "aparatowej", bo z koszyka mu wypadało. Teraz pewnikiem żałował, ze nie dostał większego koszyka, zwłaszcza, że Krzychu i Michaś wkładali swoje znaleziska do tatowego koszyka, żeby pokazać mamie, że zbiorą więcej.;) 

     Kiedy chłopcy upychali do torby kolejne ceglasie, mama dorwała najcudniejszego w całym lesie grzyba - przepięknego borowika górskiego, o wyjątkowo czerwonawo zabarwionym kapeluszu. Rósł głęboko w ściółce, jak to górskie borowiki miewają w zwyczaju i widać było tylko czubek kapelutka. dopiero po rozgarnięciu igliwia przerośniętego mchem i borowinami, wyłoniła się prawdziwa potęga tego przepięknego grzybasa - kształtnego, nienaruszonego przez ślimaki. Wyglądał prawie jak borowik królewski.:) Klęczałam przed nim odsłaniając coraz bardziej owocnik, robiłam fotki.

     Po dokładnym udokumentowaniu znaleziska, pozbawiłam borowika kontaktu z podłożem i wkrótce czar prysł - cudny grzybek, którego nie dopadły żarłoczne ślimaki, padł ofiarą równie żarłocznych robali. Caluteńki był zasiedlony. Nie mogłam wierzyć w to, co zobaczyłam w ego wnętrzu - taki  piękny, jędrny, twardy i aż tak robaczywy.:(

     Pociechą po stracie tak doskonałego łupu było odkrycie milionów maleńkich pieprzników trąbkowych,  które szykują się do zasilenia naszych koszyków w sierpniu.

     Po tak intensywnym pozysku i noszeniu ciężkich koszyków potrzebny był chłopakom odpoczynek. Nie można było jednak zbyt długo siedzieć w lesie, bo nadciągała burza. Była szybsza niż przypuszczaliśmy i w związku z tym nie udało nam się uniknąć przemoknięcia. Cudowne grzybobranie zakończyło się, jak zwykle, żmudną obróbką trwającą niemal do wieczora.

     Następnego dnia, w poniedziałek, zabrałam na zbiory cała bandę dzieciaków. Miałam nadzieję, że znowu dobrze trafimy i dzieciarnia będzie przeszczęśliwa, kiedy napełni koszyki. Takiego bogactwa jak niedzielne niestety nie było, ale każdy po pare grzybków dorwał. Ciekawe, co przyniosą kolejne dni, bo grzyby sa nieprzewidywalne.