Gwałtowny wybuch wiosny

     Upragniona wiosna nadeszła ze słońcem i upałami. Po zatrzymaniu wegetacji przez mrozy, wszystko eksplodowało na raz. Mam pewien niedosyt, bo zabrakło powolnego odkrywania kolejnych wiosennych cudów - podbiałów, krokusów, nieco później przylaszczek, miodunek, zawilców i kokoryczy. W tym roku wszystko zerwało się do życia równocześnie, ekspresowo zakwitło i równie szybko odchodzi w przeszłość. Wiadomo, że się cieszę jak małe dziecko z tych wszystkich kwiatuszków, ale chyba po raz pierwszy w życiu odnoszę wrażenie, ze to wszystko dzieje się za szybko, że nie zdążę celebrować pojawienia się każdego kolejnego gatunku, że one wszystkie za chwilę przekwitną i trzeba będzie na nie czekać cały rok. Zatrzymuję na zdjęciach trochę tej wiosny, ale nawet z fotkami nie mogę za wszystkim nadążyć.

     Krzyś wreszcie wyszedł z piłkarskimi treningami z hali na trawiaste boisko. Dzięki temu mam dwa popołudnia na spacer w starym, parku wokół szpitala "psychiatryka" - Krzyś kopie piłę, a my z Michałkiem oglądamy sobie wiosenne cuda.

     Pośpiech wiosny doskonale widać na przykładzie fiołków, których rośnie tam mnóstwo. We wtorek widać było maleńkie pączusie, a w czwartek całe łany zakwitły na fioletowo, a  w powietrzu unosił się upojny zapach fiołkowy. Kiedy zobaczyłam, ile ich jest, pomyślałam, ze może pozbieram ich trochę na nalewkę fiołkową, ale jak skubnęłam kilka kwiatuszków, to mi się ich żal zrobiło. Nawet się nie podejrzewałam o takie myśli, a Michaś popatrzył na mnie zdziwiony i stwierdził, że zje te kilka kwiatków, które już zdążyłam zerwać, żeby się nie zmarnowały. Michaś bardzo lubi wszelkie zielsko, zarówno to zielone, jak i kolorowe, w postaci kwiatuszków.

    Między fiołkami i ogólnie na trawnikach rosną całe zastępy pokrzyw. One też nabierają mocy i wzrostu w zastraszającym tempie - we wtorek Michaś jeszcze spokojnie po nich stąpał i zupełnie nie zwracał uwagi na ich obecność, a w czwartek widział je już doskonale i piszczał, że wchodzą mu ponad skarpetki i atakują nogi.:)

     Najwięcej kwitnie fiołków ciemnofioletowych i one pięknie pachną. Mniej liczne, jasnofioletowe, mają zdecydowanie słabszy zapaszek, a białe są praktycznie bezwonne.

    W momencie zakwitły tez forsycje. W jeden dzień miały takie maleńkie pączusie, jak czasem pod koniec lutego, a następnego dnia krzewy były już obsypane żółtymi kwiatami.

    Obowiązkowym punktem spaceru była też inspekcja na parkowej uprawie czosnku niedźwiedziego. Wyrósł obficie, a na czubkach najstarszych listków mróz odcisnął swoje piętno. Było jednak z czego wybierać i najedliśmy się swieżyzny oraz zrobiliśmy zapas na zimę - suszony czosnek niedźwiedzi jest świetną przyprawą do wielu dań.

    Zawilce zakwitły równie szybko jak fiołki i obecnie są juz na etapie przekwitania.

Do ziarnopłonów dotarliśmy dopiero wtedy, kiedy słońce zachodziło i kwiatuszki się już zamykały.

     Zaczął się też sezon pozysku soku z brzóz. W parku ktoś się podłączył do drzewa, ale soku w butelce nie było wiele. Jest bardzo sucho i chyba brzozy nie dają tyle soku, co w ubiegłym roku, kiedy widzieliśmy przepełnione butle.

    Wiosnę łapię również podczas końskich spacerów. W lesie ściółka pięknie się zazieleniła. Szkoda tylko, że brakuje wilgoci i grzybki wiosenne bardzo opornie startują. Na pewno nie będzie ich tyle, co rok temu.

     Drzewa owocowe zaczęły kwitnąć. Pierwsze wystartowały mirabelki, ale widziałam już pierwsze kwiaty również na czereśniach i wielkie pąki na jabłoniach. Chciałoby się powiedzieć: Wiosno trwaj trochę dłużej! Nie spiesz się tak bardzo...