Wakacyjne pożegnanie

     Przez ostatnie dwa dni pobytu na Orawie starałam się pożegnać z jak największą ilością moich ulubionych leśnych miejsc. Wakacje zleciały jeszcze szybciej niż te ubiegłoroczne i nagle stwierdziłam, ze z tej ogromnej ilości czasu, został tylko moment. Pawełek śmiał się, ze chcę wszystkie grzyby wyzbierać na Orawie, ale to wcale nie tak... Przecież wiem, że nikt nie da rady być wszędzie i wszystkich grzybów wyzbierać.:) Chciałam się tylko ładnie pożegnać. Do południa chodziliśmy razem z dzieciakami, po obiedzie startowałam sama. W tych ostatnich chwilach odwiedziłam Orawkę, Grapę, las okołobacówkowy i mój ulubiony las graniczny. Parę ładnych grzybków się trafiło, ale najciekawszym znaleziskiem była strażniczka siedzunia.

     Z Orawki Babią można zobaczyć w całości. Tym razem lpławiła się w mgle.

     Pieprzniki ametystowe popękały od temperatury i odsłoniły swoje wnętrze.

    Koźlarz wyrósł w bliźniaczym uścisku ze swoim bratem. Mnie się jednoznacznie skojarzył z kutasikiem. Michaś i Krzyś stwierdzili, że absolutnie nie, bo ten mały jest przecież w niewłaściwym miejscu! A Michał dodał:"No przecież popatrz mamo! Czy ja mam siusiaka na stopach???" No faktycznie, nie ma.:)

     Z czwartku na piątek była bardzo ciepła noc, a rano trochę pokropiło. Na tyle, żeby zmoczyć drzewa, które oddawały szczodrze tę wilgoć naszym ubraniom. Ściółka nadal pozostała sucha, ale coś tam z niej powychodziło.:) Miejscami nawet całkiem gromadnie.

    Pomoczyło też kapelutki ceglasi, jedynych grzybków, które rosną w ilościach większych niż śladowe.

     Deszczyk wyciągnął też z norki uroczą salamandrę, która mieszkała pod wielkim siedzuniem jodłowym. Bestia tak się kręciła po swoim grzybku i okolicach, że Pawełek zaproponował nawet przybicie jej gwózdkami do zdjęcia. Mimo sporej ruchliwości, udało się ja na kilku fotkach unieruchomić.

     Bardzo mnie ucieszyło pojawienie się na koniec wakacji dwóch gatunków, na które bezskutecznie czekałam przez dwa miesiące. Wyrosły trzy szyszkowce łuskowate i lejkowce dęte. Szyszkowce obfociłam, a lejkowce zabrałam do koszyka.

     W czasie obróbki okazało się, że oprócz robali, w naszych grzybkach zamieszkało sporo innych stworzeń. W młodych borowikach szlachetnych ukryły się stada wygłodzonych ślimaków. Ewakuowały się w czasie mycia. Pod podwiniętymi kapelusikami zupełnie ich nie widać i niejednokrotnie nie wiem jak one się tam dostały, bo nieraz nie ma ani śladu wygryzienia, a w ukryciu siedzą całe ślimacze rodzinki. Wychodzą podczas moczenia grzybków, a chłopcy je zbierają, ratują przed utonięciem i wynoszą pod drzewa rosnące na podwórku.:)

    W lesie i na łąkach robi się coraz bardziej jesiennie. Na drzewach liściastych jest coraz więcej kolorowych liści, a wśród traw i na obrzeżach lasu kwitną zimowity jesienne i dziewięćsiły. Zostawiłam je wszystkie wraz z tonami grzybów w orawskich lasach i wróciłam z chłopakami do miasta. Jutro zaczynamy nowy rok szkolny...