Kwitnący las kwietniowy

      Najbardziej kwietny i kolorowy jest wiosenny las kwietniowy. Wygląda urokliwie zarówno w promieniach słońca, kiedy kwiaty rozchylają swoje płatki i wystawiają środeczki do ciepełka jak i mokry, podeszczowy, gdy kropelki osiądą na świeżej zieleni i kwiatowych płatkach. "Nasz" las taki właśnie był - zmoczony nocnym deszcze, pachnący obudzonym leśnym życiem, rozświergolony zakochanymi ptaszętami i buczący trzmielami i pszczółkami. Parę kadrów z ostatniego spaceru jeszcze mi zostało, a szkoda, żeby leżały w szufladzie, jeśli mogą komuś umilić dzień.

      Teraz rządzą zawilce, których kwiaty zdominowały leśną ściółkę.

      Przylaszczki odchodzą już w przeszłość. Tylko nieliczne kwiatuszki można wypatrzeć pod górującymi nad nimi zawilcami. Krótki jest ich czas, ale potrafią go dobrze wykorzystać.

      W podmokłych miejscach kwitną na potęgę śledziennice skrętnolistne, tworzące żółte poduchy na zielono-szarym podłożu.

      Pod względem ilościowym w "naszym" lesie zaraz po zawilcach plasują się kokorycze. To na nich zatrzymało się najwięcej deszczowych kropelek, które zawisły w meandrach pokręconych kwiatuszków.

      Cały czas kwitną miodunki ćme, które są chyba najdłużej egzystującymi wiosennymi kwiatami - zaczynają kwitnienie w tym samym czasie, co przylaszczki, przeżywają je i kwitną sobie spokojnie dalej wspólnie z zawilcami.

   Startują ziarnopłony wiosenne.

      Zakwitły też zawilce żółte, które w lasach, po których chadzamy, są dość rzadko występującymi roślinkami.

Liście łubinu świetnie łapią wodę z deszczu i sącałe ozdobione kropelkami.

     W wiosennym lesie budzą sie po deszczu różne stwory. Jakoś w tym roku nie udało mi się jeszcze spotkać ani jednej żaby, ale za to ślimaki wypełzły. Wędrują po ściółce i szukają jakiegoś grzyba do pożarcia. Upolowanie takiego ślimaka z wytawionymi rogami wcale nie jest takie proste, bo niewielkie poruszenie ściółką powoduje schowanie rogów. I trzeba się wykazać cierpliwością większa od ślimaczej, żeby doczekać się na ponowne wystawienie rogów. Nie wystarczy jedna regułka: "Ślimak, ślimak pokaż rogi, dam ci sera na pierogi!"

     Wyfrunęły też motylki, ale one sa jeszcze trudniejsze do współpracy niż ślimaki. Po deszczu jest trochę łatwiej, bo trafiają się takie, które w skrzydełka złapały trochę wilgoci i zrobiły się bardziej niemrawe niż zwykle.

     Znacznie łatwiej uwiecznić niedobudzoną jeszcze biedroneczkę.:)

Pawełek upolował kilka trzmieli wpychających się do miodunek.

Oczywiście w lesie nie zabrakło moich stworków, które też zostały zapisane na karcie.:)