Grzybobranie z gościem z Poznania

 

      Dwa poprzednie tygodnie w orawskich lasach były cudowne pod względem grzybowym - grzybów było nie do wyniesienia i można było jeździć do lasu z przyczepką. Teraz już tak bogato nie jest, ale koszyk można napełnić. Przekonał się  tym Piotr, który przyjechał do nas z Poznania, żeby popazerniaczyć w górskich lasach. Jechał całą noc, żeby ran ruszyć na pozysk, ale musiał chwilę poczekać, bo Michał z Krzychem jeszcze spali. Na poszukiwania grzybów ruszyliśmy o ósmej, wybierając las, w którym tydzień temu mieliśmy rekordowy, tegoroczny zbiór.

    Gwiazdą grzybobrania miał być Piotr, ale gwiazda może być tylko jedna... I nie został nią nasz gość, tylko Zołza, która od razu polubiła Piotra i na jego kolanach dojechała do lasu. A tu pokazała mu jak się szuka grzybów.:)

    Jak już Piotrek zobaczył, że grzyby są ruszył na ich spotkanie z otwartymi ramionami.

A później kosił i focił, focił i kosił.:) Radości było co niemiara.

    Koszyki zapełniały się wolno, ale regularnie, a w nasze ręce wpadły trofea "towarzyszące" - pojedyncze poroże oraz dwie obrączki ptaków słowackich.

Krzychu musiał sprawdzić jak będzie wyglądał z porożem zamontowanym na głowie.:)

     Po penetracji połowy zaplanowanego terenu nasza gwiazdeczka miała dość chodzenia, więc została na popasie z Michałkiem. Pilnowali samochodu i prawie pełnych koszyków zostawionych pod ich opieką. Piotr miał jeden koszyk, wiec musiał cały czas dźwigać swoje skarby. Ja i Krzyś wzięliśmy puste koszyki.

    Poszliśmy po kolejne sztuki. Krzyś był jednak tak znudzony, że po chwili wrócił do brata i Zołzy, a ja i Piotr kontynuowaliśmy poszukiwania.

    Z ciekawostek orawskich Piotrowi udało się zobaczyć szyszkowca łuskowatego, siedzunia jodłowego i grzybolubkę lepką.Borowiki orawskie, które chciałam mu pokazać, już odeszły o własnych siłach, a jodłownicy górskiej ktoś pomógł opuścić las. Nie mogłam uwierzyć, że nie ma jej na miejscu, w którym rosła. Nie było jej również koło drzewa, więc ktoś, kto ją zerwał, musiał ją zabrać z sobą. Tylko po co?

   Kiedy wróciliśmy do samochodu, Zołza spała pod nim w kałuży z błotkiem, a chłopcy nie byli jej w stanie stamtąd wywabić. Po chwili się udało i wróciliśmy z lasu, żeby zająć się obróbką. Wśród zebranych grzybów najwięcej było borowików ceglastoporych, ale trafiło się również sporo szlachetniaków, borowików górskich i muchomorów czerwieniejących.