Sierpniowe poranki i moje ulubione grzyby

     Sierpień -czas zbiorów, gromadzenia zapasów w pazerniaczych spiżarniach i hodowania sadełka przez niedźwiedzie pozyskujące borówki, których nie zebrali zbieracze dwunożni. Krótsze dni i chłodniejsze noce, taki przedsmak nadchodzącej jesieni. Ściółka w lasach upstrzona jest kolorowymi grzybkami wszelkich gatunków, głównie tych niepozyskowych, bo im dane jest rosnąć i ginąć w miejscu narodzin. I to grzybowe bogactwo jakoś tak mnie w tym roku przytłoczyło, że przez ostatni tydzień niewiele grzybowych zdjęć popełniłam.

         Kiedy tak idę przez las zarośnięty rozmaitymi owocnikami i uważam, żeby ich nie podeptać, stwierdzam, że mam już tyle sfoconych muchomorów, grubotrzonowców, goryczaków i wszelakich innych grzybków, że nawet mi się nie chce aparatu wyciągać. Jedynie od czasu do czasu Michaś z Krzychem mobilizują mnie do zdjęć, domagając się, aby uwiecznić ich znaleziska.

     Długi weekend, w czasie którego mieliśmy w Lipnicy Pawełka, był dla mnie okazją do dwóch samotnych wypraw porannych - z jednej przywiozłam kosz kurek i drugi pieprzników trąbkowych, na drugiej zachwyciłam się sierpniowym porankiem.

     Po nocnej burzy świat ociekał wodą i zanim przedarłam się na przedeptane ścieżki, byłam już mokruteńka od kropelek zgromadzonych na wysokich trawach. Za to świt nad łąkami i lasami czyniła cuda na niebie i ziemi.

     Parujące lasy spowijały się w pasma mgieł rozświetlonych pomarańczowym blaskiem budzącego się słońca.

     Babia Góra w czapie z chmur drzemała jeszcze w oczekiwaniu na tłumy kolejnych turystów.

      W tych uroczych okolicznościach przyrody czekały oczywiście grzyby. Od dobrych dwóch tygodni codziennie mam pewność, że napełnię tyle koszyków, ile z sobą zabiorę do lasu. Co prawda popularne borowiki nie rosną tak masowo, ale jest całe mnóstwo gatunków, które są zbierane tylko przez "wtajemniczonych". Przede wszystkim, w każdym lesie można napełnić kosz pieprznikami trąbkowymi i żółtonogimi. Rośnie tego od groma i jeszcze trochę, tak że miejscami trudno jest przejść, żeby nie nadepnąć żadnej trąbeczki.

      Pojawiły się też wreszcie kanie i wielkie, lesne pieczarki na moje schaboszczaki.

     Krzyś bardzo chciał pójść ze mną na wczesny poranny spacer do lasu, ale wakacyjne zmęczenie o poranku daje znać o sobie najbardziej, więc kiedy chęć pójścia na grzyby starła się z chęcią spania, okazało się, ze cieplutkie łóżeczko wygrało.:)

     Za to poszliśmy na rodzinną wyprawę do ulubionego Krzychowego lasu, gdzie mógł pazerniaczyć lejkowce, z których układał bukiety.

     Nie brakowało też oczywiście pieprzników trąbkowych.

     W efekcie nazbieraliśmy moich ulubionych grzybków - pieprzników, lejkowców i kaniutek.:)

      Wypatrzyliśmy również piękny egzemplarz siedzunia jodłowego. Aż dziwne, że nikt go nie zdewastował, bo wyrósł w doskonałym miejscu widokowym, przy samej uczęszczanej ścieżce.