Nie tylko pełne koszyki

     Wyjście na zimowe grzybobranie to nie tylko okazja do napełnienia koszyków mrożonkami, spotkania z równie zakręconymi znajomymi czy poszukiwania nadrzewnych cudeniek rosnących cały rok. To także okazja do naleśnienia, złapania oddechu przed nowym tygodniem pełnym obowiązków, a dla dzieciaków okazja do swobody, szaleństw i wyładowania nadmiaru energii. Zapraszam na parę leśnych chwil w zaśnieżonym, mroźnym lesie.

      Dzień przed niedzielnym wyjazdem na pozysk pieprzników trąbkowych byliśmy po południu na Krakowskim Rynku, żeby pokazać chłopakom trochę miasta, a nie tylko lasy, pola, łąki i konie.;) Przez całe nasze chodzenie po świątecznym jarmarku byłam skupiona wyłącznie na trzymaniu małych łapek, żeby mi się chłopcy w tłumie nie pogubili. Niewiele zobaczyłam i w bardzo szybkim czasie czułam się tak przytłoczona ilością ludzi i zmęczona pilnowaniem dzieci, że praktycznie po kwadransie miałam najwyższą ochotę uciec stamtąd.

     I właśnie to wrażenie z miasta uderzyło mnie w lesie, kiedy swobodnie maszerowałam w kierunku grzybowych miejsc, zupełnie nie przejmując się tym, co robią Michałek z Krzychem. Nawet kiedy znikali mi z pola widzenia, wiedziałam, ze nic im nie grozi, że nie zginą, że nikt nie zrobi im krzywdy. Las to dla nas środowisko naturalne, bezpieczne i przyjazne.

     Odrywając się co jakiś czas od koszenia "trąbeczek", łapałam w kadr ulotne słoneczne promienie przedzierające się przez korony wysokiego lasu i oświetlające zimową ściółkę. Łapałam też Michałka i Krzysia, którzy dokazywali aż miło.

     Kiedy zeszliśmy z drogi, na której było znacznie więcej śniegu niż pod drzewami, chłopcy też sie nie nudzili. Skakali i biegali, dzięki czemu nie było im zimno.

     W ruch poszły też leśne "bronie" pozyskane ze ściółki. Za ich pomocą rozegrane zostały liczne pojedynki, w których każdorazowo zwycięzcą był Krzyś. A jeśli ktoś ośmielił się twierdzić inaczej, kij znowu stawał się rycerską bronią.

     W przerwach między kolejnymi walkami ratowałam wojowników gorącą herbatką z termosu.

     Zostawiamy dzieciaki ich zabawom i rozejrzyjmy się za grzybkami innymi niż pieprzniki trąbkowe. Ta wysuszona i zmrożona lakówka stała na straży i zastąpiła nam drogę, kiedy z leśnego duktu wkraczaliśmy w las.

      A dalej były kolejne nie-koszykowce w zimowych ubrankach śniegowych. Takie grzybowe bałwanki.

     Niektóre grzybki, jak na przykład ta żagiew zimowa, pod warstwą śniegu miały dodatkowo lodowe skorupki. W przeciskających się do dna lasu promykach iskrzyły się przepięknie.

     Ja zbierałam i fociłam grzybki, Pawełek robił zdjęcia całej reszcie stworów leśnych. Dzięki temu mam dokładnie udokumentowane zabawy chłopaków.;)

     W oczekiwaniu na najbliższą niedzielę i kolejny rodzinny leśny spacer - reklama gabinetu dentystycznego z Michałkiem w roli głównej.;)