Niecodzienne znalezisko w Lasku Wolskim

     Zanim dotarliśmy do miejscówek uszakowych i boczniakowych, trafiło mi się takie znalezisko, że już na samym początku spaceru stwierdziłam, że jeżeli nawet jednego grzybka do koszyka nie włożę, to i tak pod względem grzybowym to wyjście będę zaliczać do bardzo, bardzo udanych. Wyobraźcie sobie, ze niespełna kilka metrów od głównej, asfaltowej alejki, którą codziennie przechodzi sporo spacerowiczów, na pniu po ściętym drzewie zobaczyłam znajomy z wyglądu kształt. Podeszłam z niedowierzaniem, odsunęłam listki przykrywające grzybka i pierwsze, co pomyślałam, to jak jej się udało przetrwać w takim miejscu??? Przecież taki pokaźny owocnik, dobrze widoczny z alejki aż się prosi o zainteresowanie. A zainteresowanie ze strony spacerowiczów często kończy się destrukcją grzybka. Tej się udało ocaleć ku mojej niebywałej radości. Na pniu prezentowała nam się w całej okazałości lakownica lśniąca, zwana obecnie lakownicą żółtawą albo z japońskiego reishi.

     Widziałam ten gatunek wielokrotnie w warunkach sztucznych - uprawiany na kostkach. Nawet kiedyś udało mi się wyhodować lakownicę w domu, na kostce, którą dostałam w prezencie. Od kilku lat obserwuję jej bliską krewniaczkę - lakownicę czarnobrązową, której kilka stanowisk znalazłam na Orawie, ale lakownicę lśniącą w naturze znalazłam po raz pierwszy! W tym roku Lasek Wolski naprawdę mnie zaskakuje - najpierw trafiły mi się orzechówki mączyste, teraz lakownica.:)

    Do roku 2014 lakownica żółtawa znajdowała się pod ścisłą ochroną gatunkową, ale po weryfikacji listy grzybów chronionych, "załapała się" jedynie na ochronę częściową, zatem zgodnie z prawem można byłoby ją pozyskać, bo Lasek Wolski jest terenem zielonym, pozostającym pod "opieką" miasta, a nie Lasów Państwowych. Nie miałam jednak najmniejszego zamiaru zabierać jej z sobą; w zupełności wystarczyła mi możliwość "napasienia" wzroku i zrobienia dokumentacji foto.

     Ta lakownica jest gatunkiem rzadko spotykanym w polskich lasach. Wyrasta na drewnie drzew liściastych, głównie dębu. Ta "moja" rosła najprawdopodobniej na pniu po buku, bo w tej części lasu są głównie buki i klony. Będzie sobie na tym miejscu stała do wiosny, może do lata. Już teraz była stara i mocno nasączona wilgocią. Ponieważ jest grzybkiem jednorocznym, ulegnie rozkładowi, najpóźniej do czasu, w którym powinno pojawić się nowe pokolenie, czyli do czerwca - lipca. Na pewno sprawdzę, czy w przyszłym roku lakownica też wyrośnie.:) Może uda mi się dopaść młodsze owocniki.

    Lakownica lśniąca jest jednym z grzybów znanych od niepamiętnych czasów; najdawniejsze informacje o niej pochodzą sprzed czterech tysięcy lat, z Chin. To właśnie w Chinach i Japonii wykorzystuje się ją w celach leczniczych. Nazywana jest grzybem nieśmiertelności i ponoć pomaga na sto tysięcy rozmaitych schorzeń - na serce, odporność, stawy, oczy, leczy raka, nadciśnienie, podwyższony poziom cholesterolu... I odmładza. Ponadto robiono z niej talizmany mające zapewnić domostwu szczęście. Mam w domu kilka zasuszonych gałązek reishi i na razie działa - na brak szczęścia nie narzekam.;)

    A jeśli idzie o leczenie, też próbowałam. Nie preparatów sprzedawanych w aptekach, ale własnoręcznie wysuszonych i sproszkowanych owocników hodowlanych. I powiem jedno - lakownica jest tak gorzka, że nie jestem w stanie jej przełknąć. Nie mówię tu o surowym czy wysuszonym owocniku, ale o herbatce robionej wg sprawdzonego, starego przepisu. Żadne dosładzanie nie pomaga - nadal mi nie smakuje do tego stopnia, że zaprzestałam prób leczenia się nią. Pawełek jest odporniejszy na ten smak i stwierdził tylko, że to jest tak niedobre, że musi leczyć. Testowałam też herbatkę z reishi na mojej ciężko chorej Mamie. Nie pomogła. Nie znaczy to oczywiście, że komuś innemu nie uratuje życia, bo wyniki badań udowadniają, że tak się dzieje.

     Kiedy robiłam zdjęcia, Krzyś czekał z przygotowanymi listkami, żeby schować lakownicę przed oczami wszystkich, którzy mieliby jej zagrażać. Jak zakończyłam sesję, schował owocnik dokładniej niż był schowany w chwili znalezienia.