Grzyby w okolicy Szczawnicy

      Podczas sobotniego spaceru po górach otaczających Szczawnicę nie tylko bawiliśmy się na śniegu, podziwialiśmy uroki górskiej zimy, ale i szukaliśmy grzybków. Właściwie to prawda jest taka, że ja szukałam grzybków podczas całego spaceru, a chłopcy tylko z doskoku, kiedy im o tym przypomniałam. Zobaczcie co udało się wytropić w Pieninach pod koniec grudnia.:)

      Przez długi czas na początku spaceru nie mogłam wypatrzeć ani śladu grzybów. Wlazłam nawet w krzaki rosnące pomiędzy oddalonymi od siebie domami, bo między innymi rosły tam dzikie bzy, a wiadomo, że jak rosną bzy, to powinny rosnąć również uszaki bzowe. Przeprawiłam się zatem przez głęboki rów, zjeżdżając nieco po jego rozmiękniętym, gliniastym brzegu, wpakowałam się między nisko wiszące gałęzie i po paru krokach utknęłam w bagienku, a właściwie to w cuchnącym bagienku. Obawiam się, że z domów sąsiadujących z zaroślami, spuszczano tam ścieki. Uszaków nie znalazłam, ale za to wyglądałam jak świnka błotna, nie wspominając już o zapachu. Dopiero znacznie dalej, na ściętym pniu znalazłam nadrzewniaki - pniarki obrzeżone; pierwsze grzyby z naszego wyjazdu do Szczawnicy. Na szczęście nie ostatnie. Dalej było już coraz lepiej.

       Dobrze, że w górze było dużo mokrego śniegu, dzięki któremu pozbyłam się błotnisto-śmierdzącej warstwy pokrywającej moje buty i spodnie.

      Kolejnymi grzybkami na szlaku były uszaki - porastały piękny, wielki krzew dzikiego bzu rosnący na obrzeżu lasu.

      Owocniki były przesuszone od wiatru i mrozu, ale porastały tłumnie konary i gałęzie.

     Do tych znajdujących się najwyżej Krzyś zorganizował ekspedycję ratunkową.

      Na mniejszych wysokościach radziłam sobie samodzielnie.:)

      Uszaki bzowe znaleźliśmy jeszcze w dwóch innych lokalizacjach, ale były to już tylko pojedyncze sztuki.

      Oprócz uszaków rosło też sporo zmrożonych trzęsaków pomarańczowożółtych. To najliczniej reprezentowany gatunek, jaki mieliśmy przyjemność znaleźć.

      Kiedy ja uganiałam się za grzybkami, Pawełek focił widoki. To kilka jego kadrów.

     Największym grzybowym zaskoczeniem były przepiękne trzęsaki listkowate. Nigdy wcześniej nie trafiłam na nie w górskich lasach. A tym razem widziałam kilkanaście egzemplarzy i to bardzo dorodnych. Co prawda dni swojej świetności miały już za soba, ale i tak całkiem ładnie się prezentowały.

     A tu już ja podczas robienia zdjęć pierwszemu znalezionemu trzęsakowi listkowatemu - wyrósł na leżącej na ziemi gałęzi i można go było przenieść w lepiej oświetlone miejsce.

     Trafiły się też skórniki,

 bliżej nieokreślona żagiew,

 fałdówka kędzierzawa

 i łyczniki ochrowe.

     Ostatni etap naszej wycieczki prowadził przez teren Pienińskiego Parku Narodowego. To tam spotkaliśmy śliczne płomiennice zimowe.

      Na końcu szlaku przeczytaliśmy tablicę ostrzegawczą. Dobrze, że szliśmy od drugiej strony, bo gdybyśmy na nią trafili przed wejściem do lasu, to nie wiem, czy by nas strach nie obleciał.;)