Soplówki ze śląskiego lasu

     Kiedy tydzień temu pakowaliśmy nasze zbiory do samochodu stojącego na leśnym parkingu, zadzwonił do mnie podekscytowany Paweł z Jaworzna z informacją, że właśnie sprawdził miejscówkę soplówki jeżowatej i odkrył, że wyrosły w tym roku przepiękne owocniki. Od razu umówiliśmy się wstępnie na spotkanie przy soplówkach w kolejną niedzielę. Niespełna godzinę później odebrałam telefon od Asi, która spotkała Pawła w "swoim" lesie i właśnie ustalają, kto jest ich wspólnym znajomym.:) W ten sposób ekipa na spotkanie z soplówkami powiększyła się nieco. 

    W tym lesie, byłam tylko raz, w 2009 roku. Z tamtego spaceru, z ośmiomiesięcznym Michałkiem pamiętałam najbardziej strugi ulewnego deszczu, które nie odpuszczały przez cały dzień. Wtedy byliśmy goszczeni i oprowadzani po lesie właśnie przez Asię i jej męża - Janusza. Szykując się na wyjazd w tę niedzielę, sprawdzaliśmy prognozy pogody, które nie były zbyt zachęcające. Oczywiście od nocy z soboty na niedzielę lało raz słabiej, raz intensywnie, ale bez ustanku. Jechaliśmy do Jaworzna, wypatrując jakiegokolwiek znaku na niebie, mogącego zwiastować choćby chwilowe przejaśnienie. Nic z tych rzeczy... Kiedy dotarliśmy do Jaworzna, padało mocniej niż podczas opuszczania Krakowa. Zgarnęliśmy Pawła, daliśmy Asi znać, że wyjeżdżamy z Jaworzna i za pół godziny spotkaliśmy się na parkingu.

    Lało w najlepsze. Po szybkim powitaniu i założeniu na siebie nieprzemakalnych (przynajmniej teoretycznie) ubrań, ruszyliśmy na spotkanie z soplówkami. Po drodze ustaliliśmy, że kiedy na Śląsku będzie susza, a grzybiarze będą piszczeć z braku pozysków, to ja przyjadę z moją Menażerią do tego lasu i deszcz dla wysuszonej ziemi będzie pewny, jak w banku.

     Od razu zwróciłam uwagę, że w śląskim lesie jest o wiele więcej zieleni, niż w lasach podkrakowskich. Zdjęcia lasu totalnie nie wyszły, bo w kadr wpychały się liczne krople deszczu i zasłaniały widok zasadniczy.

     Doszliśmy do soplówek jeżowatych. Są niesamowite. A tegoroczne wyrosły naprawdę okazałe.

    Soplówki jeżowatej, zwanej też małpią głową, nie da się pomylić z żadnym innym gatunkiem. Tylko ona wygląda jak kula porośnięta śnieżnobiałymi włosami. Szkoda, ze tak rzadko można ją spotkać. Jest gatunkiem objętym w Polsce całkowitą ochroną.

    Soplówki jeżowate są doskonale znane mieszkańcom Azji. Tam gatunek ten jest od niepamiętnych czasów wykorzystywany w lecznictwie. Ma pomagać na wszystko - na depresję, problemy z krążeniem i trawieniem, na brak odporności, a nawet ma działanie odmładzające.

    Soplówkę można wyhodować sobie w domu, na kostce zaszczepionej grzybnią tego gatunku, więc każdy z nas może działanie zdrowotne tego grzybka sprawdzić na sobie. Jest też sporo suplementów diety zawierających wyciąg z soplówki jeżowatej.

    Pomijając właściwości prozdrowotne, warto taką soplówkę wyhodować i zjeść dla samego smaku. Jest przepyszna. Jeśli jednak spotkacie ją w lesie, należy bezwzględnie zostawić ją na miejscu, żeby miała szansę na przetrwanie.

     Podczas spotkania z soplówkami jeżowatymi padało intensywnie. W lesie było ciemno, więc zdjęcia nie wyszły perfekcyjnie, ale i tak widać na nich, jak pięknego grzybka mieliśmy możliwość podziwiać.

    W towarzystwie deszczowych kropelek opuściliśmy soplówkę jeżowatą i poszliśmy podziwiać soplówki bukowe, które wyrosły masowo.Rosły po kilka, a nawet kilkanaście sztuk na jednej kłodzie, nie tylko na terenie rezerwatu, ale równiez poza nim. Widok niesamowity! Zobaczcie zresztą sami.

    Soplówka bukowa zwana również soplówką gałęzistą, podlega ochronie, tak samo, jak wszystkie pozostałe gatunki soplówek występujących w Polsce.

     Rok 2018 jest zdecydowanie korzystny dla soplówek. Tej jesieni udało mi się, po raz pierwszy w mojej grzybiarskiej karierze, podziwiać wszystkie trzy gatunki tych przepięknych grzybów.

    Po wizycie u soplówek i pożegnaniu z Asią,która musiała już wracać do domu, ruszyliśmy w las, który nie jest już rezerwatem i tam oddaliśmy się standardowemu pazerniactwu. Naszym nieodłącznym towarzyszem był deszcz.