Nie tylko koszykowce

     Orawskie lasy zostały opanowane przez borowiki, które rosną gromadnie nadrabiając swoją nieobecność podczas większej części wakacji. To na nich skupiamy uwagę, zapełniając koszyki, a następnie słoje, słoiki, słoiczki i zamrażarkę. Przez to bogactwo pozyskowych gatunków, pazerniaczy wzrok pomija szereg innych pięknych grzybków. Bo to nie tak prosto ostawić pełny koszyk, wyjąć z plecaka aparat i poświęcić czas na zdjęcia, kiedy można ten sam czas wykorzystać na pazerniaczenie. W dodatku trzeba ocierać pot z czoła, bo upały zrobiły się znowu okrutne, a burze, które przechodzą w pobliżu, omijają znowu nasze lasy. Nigdy nie ukrywałam, że jestem przede wszystkim pazerniakiem, a innymi grzybkami zajmuję się najchętniej wtedy, kiedy nie ma czego pakować do koszyka. Niemniej, są gatunki, których nawet ja, będąc w pazerniaczym amoku, nie omijam obojętnie. Zobaczcie, jakie grzybki mnie zatrzymały podczas zbiorów.:)

     W ciągu ostatniego tygodnia sprawdziłam trzy miejscówki płomykowca galaretowatego. Doceńcie moje poświęcenie - do dwóch z tych miejsc musiałam zboczyć ze standardowego szlaku pozyskowego. Owocniki pojawiły się tylko w jednym z nich, znajdującym się w przydrożnym rowie, pod ogromnymi liśćmi łopianu. To od lat niezawodna miejscówka. Nawet, kiedy jest sucho, tam, w rowie trochę wilgoci się znajdzie.

     Wyrosły trzy sztuki. Wszystkie obfociłam. Ten z ostatniego zdjęcia był już nieco przysuszony i nie udało się z niego oskubać skutecznie mchu i trawy, bo próby przygotowania go do zdjęcia, groziły zniszczeniem modela.

     Znalazłam też w końcu nieco większe i lepiej wykroplone kolczakówki piekące. Tym grzybkom nigdy nie odmawiam długiej sesji. W tym roku bieda z nimi straszna. Już kilka osób przyjeżdżających w te wakacje do Lipnicy chciało się z tym grzybkiem spotkać i nic z tego nie wyszło. Ja już też byłam przekonana, że już ich nie znajdę. A jednak; znowu okazało się, że grzyby są nieprzewidywalne i mimo wysokich temperatur i suchego już podłoża, wyrosły i wystroiły się w kropliste korale.

     Jak znalazłam modelki do kropelkowych zdjęć, to stwierdziłam, że warto sprawdzić stanowiska innych, rzadszych gatunków kolczakówek. Nadłożyłam ładnych parę kilometrów, żeby dotrzeć do kilku lasków rozrzuconych wśród łąk granicznych i nie znalazłam ani jednego obiektu do fotek.

     Na podmokłych terenach bagiennych i przy strumieniach można nadal spotkać całkiem ładnie prezentujące się siatkoblaszki maczugowate. Niestety, wiele z nich zostało zniszczonych przez poszukiwaczy borowików.

Na leśnych drogach wyrastają muchomory królewskie.

      Zatrzymałam się na chwilę również przy grzybcach purpurowozarodnikowych. Na pewno nie są tak fotogeniczne jak kolczakówki, ale na Orawie należą do rzadziej pojawiających się grzybów i mam do nich na tyle sentymentu, ze zawsze jakiegoś obfocę.:)

     Równo z borowikami wystartowały liczne koralówki. Szybko jednak okazało się, że dla nich zrobiło się zbyt ciepło i sucho. O ile borowiki sobie radzą w tych warunkach, to koralówki zaczeły obsychać, zamiast się rozwijać. Niewiele ich w tym roku można spotkać.

     Trudno przejść obojętnie obok orawskich "szatanów", czyligoryczaków żółciowych. Są przepiękne.

     Niezmiennie, od prawie dwóch tygodni zbieramy codziennie znaczne ilości borowików szlachetnych i ceglastoporych. Zagospodarowanie tego dobra zajmuje cały czas od powrotu z lasu do godzin wieczornych.