Kontrolnie przed weekendem

     Jak to miło, kiedy jeszcze przed weekendem udaje się wpaść na chwilę do lasu. W tym tygodniu udało mi się przeprowadzić szybką inspekcję w Lesie Bronaczowa. A wszystko przez moją koleżankę, kusicielkę, która w środę dała znać, ze ma rano ze dwie - trzy godziny czasu i zamierza poszukiwać grzybów we wspomnianym lesie. Dodała, że miło byłoby mieć towarzystwo... Mój zapał do piątkowego tyrania wyparował w momencie na rzecz chęci dotrzymania towarzystwa koleżance. Nie dałam jej pozytywnej odpowiedzi, bo najpierw musiałam załatwić z Pawełkiem, żeby dostarczył chłopaków do szkoły. A to delikatna sprawa, zważywszy, ze już w tym tygodniu we wtorek wychodzili z domu beze mnie, bo pojechałam na grzyby na Orawę. W czwartek wszystko załatwiłam po mojej myśli i mogłam w piątek bladym świtem wypruć do pobliskiego lasu.

     Początki poszukiwań nie były łatwe, bo pod drzewami panował jeszcze mroczek i grzyby jakoś nie rzucały się w oczy. Tylko maslanki wiazkowe i ceglaste były widoczne. Część z nich została przez jakiegoś pazerniaka wycięta. Już nie pierwszy raz widziałam ślady po zbieraniu maślanek. Dobrze, że trudno się nimi otruć, bo gorzkie są jak wszyscy diabli.

     Znajdowałyśmy najwięcej podgrzybków złotawych, które niemal w stu procentach były robaczywe. Oprócz nich trafiały się też podgrzybki brunatne i oprószone, borowiki szlachetne i muchomory czerwieniejące, których było całkiem sporo. Trafiły mi się również w dwóch miejscach rodzinki gąsówek fioletowawych.

     Rozglądałam się i niuchałam za okratkami australijskimi, których rosło tutaj mnóstwo trzynastego września. Najwyraźniej okres ich świetności juz przeminął, bo udało mi się znaleźć raptem jeden, ledwie trzymający się kupy owocnik. Nie brakowało za to innych aromatycznych grzybów - sromotników smrodliwych, zarówno wyrośniętych jak i młodych, w formie jaja.

      Znalazłyśmy też skupisko grzybowych jaj, które nie były podobne do niczego, co dotychczas widziałam. Okratka odrzuciłam od razu, bo już wielokrotnie robiłam przekroje ich jaj i zawsze w środku było widać czerwone, zwinięte ramiona. W domu przejrzałam atlasowe fotki wszystkich możliwych śmierdzieli i nie znalazłam odpowiedzi na pytanie.

     Skorzystałam z pomocy specjalistów z grzybowej grupy, którzy z pełnym przekonaniem odpowiedzieli, ze to jednak okratek, którego ja w przedbiegach wykluczyłam. No cóż... Cały czas się uczymy.

     A tymczasem trafiłyśmy na opieńki! Młodziutkie, idealne do marynaty opieńki ciemne. Koleżanka była zachwycona, bo właśnie na ten gatunek polowała najbardziej.:)

    Mnie te młodziutkie opieniasy również bardzo ucieszyły, bo ich pojawienie się oznacza, że jeszcze będą  i będą rosły i co najmniej przez najbliższy miesiąc będzie jeszcze co wywlec z lasu.:)

    Ja zabrałam tym razem tylko muchomory i gasówki, które u mojej towarzyszki nie wzbudzały zainteresowania. Resztę grzybów oddałam z radością, że komuś sprawią przyjemność.

     Jadąc do Lasu Bronaczowa liczyłam nie tylko na grzybki, ale również na jesienne kolorki, które potrafią być tu rewelacyjne. Na razie jednak dominuje zieleń i na żółcie, pomarańcze i brązy spokojnie sobie poczekam.:)

    Tylko paprocie już zbrązowiały i są juz całkiem jesienne.