Deszczowo, kwiatowo i smardzowo na Orawie

 

    Pada, pada i raz jeszcze pada... Odmianą w padaniu jest od czasu do czasu ulewa, ewentualnie burza. Wylewają się z nieba zaległości za ostatnie dziesięciolecie, kiedy to panowała susza. Na Orawie jest już tak mokro, ze nawet bagienne rośliny wymiękają i gniją w stojącej wszędzie wodzie. Ta sama bajka dotyczy grzybów. Nie inaczej jest w moim ogródku, który pierwszy rok uprawiam i od razu ma pod górę - późna wiosna, przymrozki, a teraz hektolitry wody. Chyba cud się musi wydarzyć, żeby mi jakieś pomidory czy ogórki urosły, a nie zgniły. Ale w sobotę był chwilowy przebłysk słońca i udało mi się zaliczyć spacerek wokół Grapy bez zmoczenia. Jak na tegoroczne warunki, to już luksus. Zobaczcie jak się toczy orawskie życie.

    Trzy dni wyższych temperatur i ulewne deszcze rozpuściły sporo śniegu zalegającego na Babiej. Jest go zdecydowanie mniej. Następne wejście na szczyt już w najbliższą niedzielę; chciałam, żeby już było całkiem wiosenne, ale to się chyba nie uda, bo za ciepło nie jest i tylko ciągle pada.

    Na oko oceniłam pokrywę śnieżną na Babiej, stwierdziłam, że zamiast przedzierać się przez śnieg, trzeba będzie brodzić w błocie i zeszłam na pierwsze na trasie miejsce smardzowe. Pierwszy dostrzeżony grzybek był obsuszony na czubku kapelusza i już rozkładający się, miękki. Wielu jego towarzyszy, których oglądałam już od trzech tygodni, poległo w starciu z czasem i leżały rozkładając się lub zostały zjedzone przez pazerne ślimaki. W najbardziej nasłonecznionych miejscach smardze juz się praktycznie skończyły.

    Natomiast w miejscach zacienionych, w których pierwsze owocniki pokazały się później, nadal można znaleźć młode, jędrne sztuki. Nie ma już jednak maluszków przedszkolnych czy żłobkowych. A przynajmniej ja takowych nie widziałam.

     Deszczowa aura jest idealna dla żab, kumaków i salamander, które ne muszą się ukrywać w cienistych norkach, tylko spacerują sobie po mokrych okolicznościach przyrody.

   Kwitną jak dzikie szczawiki zajęcze. Jak co rok zachwycam się ich delikatnymi kwiatuszkami i parę z nich muszę uwiecznić.:)

     I to by było na tyle bezdeszczowego popołudnia. Wkrótce nadeszła nowa dostawa ciemnych chmur, dzięki którym zarówno sobotni wieczór jak i niedziela, były już standardowo mokre.

      Padający deszcz nie jest przeszkodą w pójściu na spacer. Wybraliśmy dolinę jednego ze strumieni płynących w stronę Czarnej Orawy. Pod parasolem z koron drzew, deszcz nie był aż tak dotkliwy.

    W wyrośniętych już lepiężnikach smardze były zdecydowanie lepiej ukryte niż dwa tygodnie wcześniej.

    Chociaż było je trudno wypatrzeć i tak koło setki widzieliśmy.

Były owocniki całkiem dojrzałe,

takie w wieku średnim

i całkiem młode, jeszcze jaśniutkie.

Najwięcej sztuk smardzowych wypatrzył Krzyś, który jest w dalszym ciągu bezkonkurencyjny w zakresie grzybowych poszukiwań.

     Pierwsze kustrzebki to także zasługa Krzysia.:)

    Uśmiechnięty grzybek nabrał wody w usta, podobnie jak fiołki i rozwijające się paprocie.

    W tym roku nie brakuje kałuż wypełnionych wodą, w której żaby mogą złożyć skrzek, a traszki buszować po zamulonym dnie. W niektórych z tych zbiorników zgromadziło się po kilkadziesiąt traszek.

Jedną z nich Krzyś ogrzał w swoich rękach.

   Zostawiliśmy zalaną deszczem Orawę i wróciliśmy do równie mokrego Krakowa. Z utęsknieniem czekamy na koniec opadów.