Zawilce i twardnice z cisiowego lasu

         Cisiowy las, oprócz przepięknych smardzówek, podarował nam jeszcze jeden grzybowy gatunek, którego nie mogłam w tym roku znaleźć - twardnicę bulwiastą.  Rozglądałam się za tym grzybkiem od blisko miesiąca, ale chociaż w nawiedzanych przez nas lasach nie brakowało zawilców, to pasożytujących na nich grzybków znaleźć nie mogłam. Skręcało mnie, kiedy oglądałam zdjęcia znajomych, którzy donosili, że u nich twardnice rosną w tym roku setkami, a nawet tysiącami. No bo co to za sprawiedliwość - u innych zatrzęsienie, a u mnie ani jednej??? I wreszcie się udało. Ja też w końcu trafiłam na tysiące twardnic.

    Pierwsze sztuki trafiały się już między smardzówkami. Michałek, mocno tym razem zaangażowany w poszukiwania grzybów, stał się pierwszym znalazcą twardnicy. I zamiast mnie zawołać, żebym zrobiła zdjęcie, zerwał grzybka i przyszedł zapytać, co to jest. Nie wiedziałam jeszcze wtedy, ze za parę chwil będę mieć twardnic do bólu, więc trochę się uniosłam, że zerwał tę jedną, którą znalazł. Michałek tłumaczył się jeszcze, ze chciał obejrzeć co to jest i nie wiedział czy to w ogóle grzyb, kiedy Krzychu znalazł kolejne.

     Pofociłam twardnice znalezione na smardzówkowym miejscu, ale prawdziwe gromady tych grzybków znaleźliśmy wracając już do samochodu.

    Ten egzemplarz obejrzałam dokładnie dopiero na zdjęciu i byłam nim zaskoczona co najmniej tak, jak robaczywą smardzówką. No bo jakże nie być zaskoczonym, kiedy nawet tak niepozorny grzybek pada łupem drapieżnych robali, które nie darowały mu życia i zrobiły z niego sito. A przecież w zimie były solidne mrozy i Pawełek cieszył się, ze wytłuką całe robactwo i grzyby w 2017 roku będą idealnie zdrowe... No to masz... Ja na mrozach zamarzałam, a robaczki przeżyły, maja się dobrze i żrą moje grzyby.:(

     Kiedy ja robiłam zdjęcia kolejnym grupom twardnic, Krzyś pobiegł do Pawełka i z radością oznajmił mu, ze znaleźliśmy piękne stanowisko. "Ja też znalazłem" - oświadczył Pawełek z kamienną miną i pokazał na dowód zdjęcie na ekranie aparatu. W momencie na takie dictum odeszła mi ochota zaproponowania mu, żeby sobie pofotografował "moje" twardnice, które były najpiękniejsze w całym lesie.;)

    Te zrobiły układ idealny - szczęśliwa siódemka w kręgu zamknięta.:)

     Mimo, że motywem przewodnim były twardnice bulwiaste, pastwiłam się też z aparatem nad zawilcami. Krzychu chciał z nich zrobić bukiet dla mnie, ale dał się przekonać, ze w lesie będzie im zdecydowanie lepiej niż w naszym domku w wazoniku. Szczególnie, że musiałyby najpierw przetrwać do wieczora w samochodzie.

    Między zawilcami siedziało i gramoliło się mozolnie ku górze mnóstwo biedronek. Parę z nich wpakowało się w kadr. Ta pierwsza jest moja, a druga, bardziej wypasiona, poddana liftingowi w komputerze - Pawełkowa.

     Słoneczko przyświecało nam do końca sesji foto, póxniej poszło się drzemnąć. A my zbliżaliśmy się do samochodu. Każdy szedł nieco inną trasą, ale zdecydowanie tę najłatwiejszą wybrał Krzychu.:)