Krakowskie smardzówki rosną

 

     Tęskno nam już bardzo za słoneczną i ciepłą pogodą, za taką prawdziwą wiosną; chciałoby się już zrzucić grube kurtki i ciepłe buty. Byłoby cudnie... Ale póki co, na wysokie temperatury i słoneczne niebo nie ma szans, więc warto poszukać pozytywów w takiej aurze, jaka jest. Ja przedstawiam największy z nich - idealne warunki do wzrostu dla wiosennych grzybów.

    Przez ostatnie lata w kwietniu robiło się gorąco, co jeszcze nie byłoby takie fatalne dla grzybów, ale równocześnie z ciepłem, przychodziła susza. W wyniku takich warunków, smardze i smardzówki pojawiały się w ilościach niewielkich i szybko wysychały, nie osiągając oczekiwanych rozmiarów.

    Obecny rok jest inny niż trzy, cztery poprzednie - kwiecień jest zimny i mokry. Grzyby rosną zatem jak szalone i nawet nocne przymrozki im nie przeszkodziły. Widzę tę różnicę na przykładzie stanowiska smardzówek  na mokrym terenie pod topolami.

    Rok temu wyrosło w tym miejscu ze 20 sztuk, a obecnie można je liczyć w setkach. Poddawane są regularnej kontroli i obserwacji.

Kiedy oglądałam je po raz pierwszy, ledwie wystawiały czubki kapeluszy spod grubej warstwy ściółki. Teraz mają już wyraźne, długie trzony, które wyniosły ich kapelusze ponad ściółkę.

Nie trzeba chodzić w kucki i przyglądać się liściom leżącym na ziemi, żeby jakąś wypatrzeć; widać je ze sporej odległości, bo trzony wyraźnie odznaczają się na tle szarych liści.

Teraz jest idealna pora, żeby szukać nowych miejscówek, bo owocniki są już na tyle duże, że łatwo je zauważyć.

    Tegoroczne smardzówki sa wyjątkowo dorodne - grubiutkie i potężnej budowy.

    Miejscami wyrosły gromadnie.

Wśród smardzówek stosunkowo często trafiają się bliźniaki syjamskie.:)